डगायचा दादा।

कच्छ से आगे की राह पर राधनपुर के रास्ते में पीपरालाव नाम का एक गाँव है । वहाँ के मुख्य मार्ग के पास एक धार्मिक स्थान है ।उसका नाम है डगायचा दादा। 

      ऐसा कहा जाता है कि राजा सिद्धराज जयसिंह एक बार शंकर भगवान का मंदिर बना रहा था ।ब्राह्मणों ने बताए हुए स्थान और रखे हुए लोहे का संकेत मज़दूरों से हट गया । नए बनने वाले मंदिर के पर कलश  रखा जाना असंभव हुआ। बार बार मेहनत करने पर भी वो टिकता नहीं था । फिर ब्राह्मणों ने कहा कि अगर कोई 32 लक्षण वाले महापुरुष इसे रखें तो वो रह सकता है। 

     राजा के कहने पर राज्य का कवि - गढवी , ऐसे व्यक्ति को ढूंढने के लिए कच्छ में गए । वहाँ तृणा नाम के एक गाँव में ऐसे 1 व्यक्ति से मुलाक़ात हुई ।उनकी परीक्षा के लिए कवि ने एक नदी के पानी के बीच खड़े हुए वह व्यक्ति से धोती का दान माँगा।उनके देवत्व के कारण भगवान ने उन से धोती दिलवायी ।ऐसे सद्गुणी व्यक्ति मंदिर शिखर के कलश के ले जाने के लिए कवि तैयार हुए। पाटण जाते हुए रास्ते में पीपराला नाम के गाँव के पास , गाँव की गायों को लूंटके ले जाने वाले मुस्लिमों के साथ , वह व्यक्ति जिसे का नाम डगायचा दादा था , उन्होंने संघर्ष किया । चोर लुटेरे भाग गए ।लेकिन वो ख़ुद इजाग्रस्त हो गए। मंदिर के लिए वहा तक पहुँचना असंभव था । मंदिर के शिखर पर कलश  लगाने के लिए उसने अपना एक हाथ काट के कवि को दे दिया ।और कहा कि यहाँ हाथ की वजह से वो काम हो जायेगा। 

    और डगायचा दादा ने  , वहाँ ही अपना शरीर से आत्मा अलग कर दिया । और उनका स्मृति स्थान बना हुआ है । डांगर परिवार की आहीर लोगों के लिए वो पवित्र और प्रेरणादायी स्थान है ।छोटी सी गौशाला भी है ।यात्री लोग के लिए भोजन और रहने का प्रबंध भी है।

ऐसे प्रेरणादायी और प्राकृतिक स्थान पर सीमा जागरण के लिए काम करने वाली सीमा जनकल्याण समिति की बैठक हुई । भौगोलिक दृष्टि से देखा जाए तो यहाँ कच्छ का बड़ा और छोटा दोनो रेगिस्तान पास पास है ।थोड़े से अंतर पर अपने पड़ोसी देशपाकिस्तान की सीमा है ।यह छोटा प्राकृतिक स्थान,  न सिर्फ़ मुसाफ़िरों के लिए लेकिन कई धार्मिक बंधु भगिनी के लिए ही प्रेरणा देने वाला है। 

गायों की रक्षा करना है , आये हए अतिथी की माँग पूरी करना और मंदिर जैसे अच्छे कार्य के लिए अपना शरीर भी न्योछावर कर ना , ऐसे दधीचि , शिबि राजा जैसे अनेक महापुरुष हमारे देश में हुए हैं । ऐसी कथाएं समाज को अन्य की मदद के लिए हमें अवगत कराते हैं डगायचा दादा की जय । 

Jadeshvar temple

વાંકાનેર નજદીક રતન ટેકરી પર જડેશ્વર મહાદેવ નું મંદિર એટલે વર્ષોથી વાકનેર અને મોરબીના લોકો માટે દર્શનીય સ્થાન . અમે નાનપણ થી અવાર નવાર અહીં આવતા. મારા બાપુજીએ તો આ મંદિર ના ભોજનશાળા ના બાંધકામ વખતે ત્યાં ૬ મહિના રોકાયેલા. અમે વાંકાનેર થી ચાલીને જતા. રસ્તામાં વડસર ના તળાવ નો નજીયારો ચોમાસા બાદ જોવા જેવો. શ્રાવણ મહિનામાં લાડુ નો પ્રસાદ અને બ્રાહ્મણ દેવતાઓની નિવાસી પૂજા હજુ અવિરત ચાલુ છે. પૂજારીઓમાં સૌથી જૂના માહેના એક પંડયાજી હજુ એવા જ પ્રેમ થી બધાને આવકારે. મારા બાપુજીને દાદા ના દર્શન માટે તીવ્ર ઇચ્છા રહેતી . મોટી ઉંમરે , એક વખત રસ્તો ટ્રાફીક જામ હોવાથી પગથીયા ચડીને પણ દર્શને ગયેલા 

જય મહાદેવ 

Hadmatiya village

Sent from my iPhoneमोरबी के पास हडमतीया नाम का गांव है । मोरबी की महावीर प्रभात शाखा के स्वंयसेवक १ सपटेमबर रांझा छठ के दिन गए थे।
वह गाँव की शाखा और ये प्रभात शाखा के साथ में मिलकर संघ शाखा में खेलों खेले।
छोटा गाँव लेकिन सुंदर गाँव , अच्छी साख , युवा कार्यकर्ता भी । शाखा के बाद गाँव की हर एक व्यक्ति के घर चाय के लिए गए है ।

Pravinkaka

સદગત્ પ્રવીણકાકા ના જન્મ દિવસે ( ૧ સપ્ટે)શત શત પ્રણામ
તેમના વિષે કહીએ તો " પ્રવીણકાકા એટલે પ્રવીણકાકા" બસ એમાં બધુ આવી જાય
પ્રવિણકાકા હોય ત્યાં વાતાવરણ ધમધમતું હોય. શાખા વિષના તેમના દુહાઓ વાતાવરણ ને ગજવે . અનેક ઝંઝાવાતો વચ્ચે અડીખમ ઉભા રહેનારા કાકા. મોરબી તો તેમના માટે ઘર જેવું . સંઘ ની સક્રિય જવાબદારી માથી મુક્ત થયા બાદ બધી અખિલ ભારતીય બેઠકોમાં ,બધા કાકા ને સંભારે. પૂર પછી મોરબીને બેઠું કરવામાં , ધરતીકંપ બાદ સેવાભારતી દ્વારા ગામો અને શાળાઓના પુન:નિર્માણ કે વાવાઝોડા બાદ નળિયા ના વિતરણ મા તેમની અનોખી જહેમત . જનસંઘ અને પછી ભાજપ સહિત વિવિધ ક્ષેત્રો ને આગળ વધારનાર અડગવીર હતા. શિક્ષણ ના વિકાસ નો રસ તો રગેરગમા ભરેલ. તેમની સાથે છેલ્લો પ્રવાસ રત્નાગીરી પાસે દેવગઢ ના સહકારી ખેડુત મંડળી ના એક પ્રકલ્પ માટે ગયા. શરીર સાથ ન આપે તો પણ વિમાનથી પણ પ્રવાસ કર્યો . બધા કુટુંબીજનો ની પૂછપરછ કરે અને ધ્યાન પણ રાખે. તેમની સાથે હોય તો સીંગ ચણા રેવડી નાસ્તા તો હાજરા હજૂર. આ બધા દેશ ભકિત ના સંસ્કાર પરિવાર જનો પણ નિભાવે છે. વંદન પ્રણામ સૌને